จริงๆได้อัดวิดีโอพรั่งพรูความในใจไปแล้วทั้งซีรี่ส์ แต่ก็อดไม่ได้ ขอเขียนสักหน่อย ขอยกพื้นที่เล็กๆตรงนี้ให้เล่มสุดท้าย Requiem ...
ถามว่าเราคาดหวังกับเล่มนี้มากแค่ไหน ... บอกเลยว่าไม่คาดหวัง เพราะรีวิวหนาหูมากว่าจบไม่ค่อยสวย
เราเองก็ไม่ได้คิดว่าเรื่องสไตล์นี้มันจะจบสวย แต่อย่างน้อยเรื่องที่มีความรักเป็น core มันก็ควรจะจบแบบ อวยชัยให้ความรักหน่อยสิ ... (เศร้า) แต่เปล่าเลยจ้ะ
บอกตรงๆเราคงรู้สึกเหมือนลีน่า ... ธ่อ.... กุสู้มาตั้งนาน ... นี่หรอคือโลกที่คนมีความรักควรจะอยู่
สุดท้ายแล้ว คนที่ต้องการความรัก ก็ไม่ได้สู้โดยใช้ความรักเป็นเครื่องมือ แต่ใช้ความเกลียดชังที่มีต่อฝ่ายตรงข้าม ความหยาบกระด้าง ความต้องการเอาชนะ เป็นตัวผลักดันให้สู้ ให้เกิดสงคราม
สุดท้ายลีน่า เธอก็ไม่เลือกใครลงไปให้ชัดเจน ... แต่เราก็เข้าใจข้อจำกัด ความซับซ้อนในใจของชีนะ เออ มันไม่ง่ายหรอกที่จะเลือก (แกมันเลือกได้นี่!) แต่ถ้าเป็นเรา เราคงจัดการให้เรียบร้อย ถ้าจะไม่เอาใครเลย ก็คงต้องแสดงออกให้ชัดเจน แต่ใจเรา คิดว่าชีคงเลือกอเล็กซ์อยู่ลึกๆ แต่ชีเป็นคนพาจูเลียนมาไง จะทิ้งๆขว้างๆเค้าก็คงไม่ได้ จูเลียนก็ดีกับชี ผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ ถ้าให้จบจริงๆ เราว่าลีน่าคงรักอเล็กซ์มาก แต่คงเลือกจูเลียน .. คือ หลายครั้งความรักมันมีอะไรมากกว่าแค่ ฉันรักเธอ และ เธอก็รักฉันไง บางทีความรับผิดชอบ มันก็ต้องผูกติดมาด้วย ในโลกแห่งความเป็นจริงน่ะนะ
เศร้าอ่ะ อ่านเล่มสุดท้ายแล้ว แม้เราจะกินใจกับฉากโรแมนติกของลีน่าและจูเลียนในเล่มสอง แต่เราก็รู้สึกอยากให้ลีน่าคู่กับอเล็กซ์ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ลีน่าเป็นในตอนนี้ ไม่ว่าจะบอกว่าตัวเองเปลี่ยนไปยังไง ถ้ามองย้อนกลับไป ก็ต้องยอมรับว่าจุดเริ่มต้นมาจากอเล็กซ์ ... นึกถึงตอนที่มาในป่าใหม่ๆ แล้วต้องเดินไปตักน้ำที่แม่น้ำไกลมาก ชีก็จินตนาการเอาว่า ถ้าเดินเร็วอีกหน่อยจะตามอเล็กซ์ได้ทัน ทั้งๆที่ตัวเองเห็นอเล็กซ์ถูกยิงต่อหน้าต่อตา รู้ว่าโอกาสรอดไม่มาก ... เราเข้าใจความรู้สึกนั้นเลย 5555
ถ้าจะเทียบแล้วสำหรับอเล็กซ์ ความรักก็คงเป็นการเสียสละ ส่วนจูเลียน ความรักก็คือการปกป้อง
ลีน่าเอาอเล็กซ์ไปเถอะ จริงๆนะ จูเลียนเพิ่งเริ่มรัก น่าจะได้เจอใครที่ดีกว่านี้อีกมาก เอาคอรัลไปก็ได้
เออพูดถึงคอรัล นึกขึ้นได้ว่าเป็นจุดที่เราเกลียดในเล่มสาม
คือ เป็นเรื่องน้ำเน่า ประชดกันไปมานี่แหละ อเล็กซ์ทำดีกับคอรัล ลีน่าหึง หันไปหาจูเลียน ฯลฯ
น่าเบื่อมาก แต่ต้องยอมรับว่า เออ ตอนท้ายทำชดเชยได้ดี แม้จะเจ็บปวดและไม่ตรงใจเรา แต่ถือว่าเป็นตอนจบที่ดี
จริงๆฮานาน่าจะได้เจอความรักสักหน่อยนะ อยากรู้จริงๆว่าพวกที่ cured แล้ว จริงๆแล้วยังมีความรักได้หรือไม่
บอกตรงๆ อ่านเรื่องฮานา เรายังรู้สึกว่า ชีก็เป็นคนปกติที่มีอารมณ์ความรู้สึกปกติ ไม่เห็นเหมือนได้รับการรักษาเลย ...
หรือว่า จริงๆแล้วการรักษาเป็นแค่ในนาม สิ่งที่รักษาความรักของคนทั้งเมืองนั้น จริงๆแล้ว ไม่ใช่ยา ไม่ใช่การเข้าแล็บ แต่คือ การเลือกที่จะไม่รักเองมากกว่า เพราะทุกคนรู้ว่า รักแล้ว ผิด จริงๆแล้วอาจจะไม่มีใครกล้าพูดออกมาว่า ... เออ การรักษาไม่ได้ผลว่ะค่ะ กุพยายามทำตัวของกุเอง ก็เป็นได้
เราชอบนะที่สงครามยังไม่จบ ... เหมือนเป็นการบอกเลยว่า ยังไงการต่อสู้เพื่อให้ได้รับอะไรสักอย่าง มันไม่มีทางจบง่ายๆแค่ในหนังสือสามเล่มหรอก ... บางคนอาจจะต้องใช้ทั้งชีวิต ลีน่า อเล็กซ์ จูเลียน และพวก Invalids ทุกคนก็เหมือนกัน
