ชีวิตการทำงานอาทิตย์ที่แล้วไปทำที่ Outlet มาวันนึงและที่ห้าง Festival Bay วันนึง ... เป็นสองห้างที่ต่างกันสุดขั้วมากค่าาาา เพิ่งได้ใช้สเปนจริงๆจังๆก็ที่ Outlet นี่ล่ะ ลูกค้ามาแต่ละคนถามก่อน พูดสเปนได้ไหม ได้ไหม ได้ไหม บางคนถามเป็นสเปนเลย 555 คนเยอะมากวันนั้น แล้วอยู่ปิดร้านกับพี่ออม พี่ส้มโอ อยู่กันสามคนอ่ะ เป็นสามคนที่มาแทนเพื่อนๆคนไทยที่จะไปดิสนีย์ คือ เบลอๆ เอ๋อๆมาก เพราะไม่มีใครเคยทำงานที่นี่เลย ตอนแรกกะว่าเออ ปิดร้านห้าทุ่ม ช่วยกันสามคนคงเสร็จภายในห้าครึ่ง ปรากฏ.... ล่อไปตีหนึ่ง 555 ตกรถเมล์เลยอ่ะ รถเมล์หมดห้าครึ่งพอดี เลยเดินไปที่โรงแรมพี่ส้มโอเพราใกล้ที่สุด เรานั่งรอในล็อบบี้จนเกือบหกโมงเช้า แล้วนั่งรถเมล์กลับโรงแรมตัวเอง ทรหดมากค่ะ ชีวิต =.= แล้วเช้านั้นยังต้องไปทำงานต่อตอนประมาณสิบเอ็ดโมง ก็หลับไปสองชั่วโมงได้ แล้วก็ไปทำงานอย่างเบลอๆ 555 ส่วนอีกวันนึงไปทำที่ Festival Bay ด้วยความกรุณาของเจ๊เดวิดที่เห็นเราต้องการชั่วโมง ... เหอๆๆๆ ก็ได้มาห้าชั่วโมง แต่ร้านนั้นคนไม่ค่อยจะมี ไปก็ไม่ได้ทำไรเท่าไหร่ เหมือนไปชิวๆและกินของฟรี 5555 เสร็จก็กลับ
อาทิตย์นี้ตารางก็ชั่วโมงยังได้เท่าเดิม ลุงเมเนเจอร์คงคิดว่าเราทำที่อื่นด้วย เลยให้ชั่วโมงแค่นั้น แต่เราก็บอกเค้าไปละนะว่าแบบ เห้ย ชอบทำงานที่นี่มากกว่านะ T^T แล้วปรากฏว่าเมื่อวาน ลุงแกเบลออีท่าไหนไม่รู้ ลืมจัดตารางให้มีคนปิดร้าน 55555555555555 ขำอ่ะ แล้วคือเมื่อวานเราเลิกสี่โมง ก็ไปร้านหมิง ไปธนาคาร ไปวอลมาร์ท กลับมาประมาณทุ่มกว่าๆได้ ก็เล่นคอมไป สักพักเจ๊เดวิดโทรมา นี่มาปิดร้าน (ของเราเอง) ให้หน่อยได้ไหม เดี๋ยวไปรับไปส่ง ตอนนี้จูเลียส (สุดที่รักของเจ๊แก ... ติดตามอ่านได้จากตอนที่แล้ว) ทำอยู่คนเดียว เจสันไม่มาสักที ... อ่ะนะ ก็มันจะมายังไงล่ะ เพราะตอนกลางวัน เหมือนพอเราบอกว่าไม่มีคนปิดร้าน ลุงแกก็โทรไปหาเจสัน ... แล้วเหมือนเจสันคงไม่รับ ลุงเลยฝากข้อความไว้ ... แล้วลัลล้าของลุงแกต่อไป ไม่รู้สรุปพี่สันของเราแกเปิดเช็คข้อความหรือเปล่า ก็เลยไม่มีคนปิดร้าน ฮาสัด 5555555555 แล้วพี่จูของเราก็คงจะไม่ไหว เลยโทรไปโวยกับเจ๊ เจ๊แกเลยจัดการให้เสร็จสรรพ เรากับพี่ออมเลยต้องไปปิดร้านอย่างงงๆ ไปถึงคนก็ไม่มีเท่าไหร่ โล่งๆ แต่รู้ว่าก่อนหน้านี้คนเยอะชัวร์ เพราะคนที่รักสะอาดอย่างพี่จูยังทิ้งขยะเกลื่อน (แต่ก็ยังถือว่าสะอาดมากในความคิดเรา) จานกองเต็ม เราก็ไม่ได้ทำไรมากหรอก สต็อกของ เก็บกวาดอะไรกันไป สุดท้ายพี่จูก็มารับ (คงกลับบ้านไปอาบน้ำ) แล้วก็มาเก็บเงิน ถูพื้น เช็ดไลน์ ... เราแบ่บ โอ๊ย แล้วมึงจะกลับบ้านทำไมค้ะ ไม่อยู่ช่วยกันจนเสร็จเลยล่ะ =.= แต่ก็เข้าใจอารมณ์มันนะ อยู่คนเดียวช่วงยุ่งๆด้วยอ่ะ น่าสงสาร T.T (สงสารพี่เจสันด้วย ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ว่าถูกชาวบ้านเทคชิปพี่แกไปแล้ว 5555) ก็ขำๆ ไม่มีไรมาก เงินก็ไม่มี ยังคงจนเช่นเดิมเลยเรา ฮ่าๆ แต่ก็มีความสุข สนุก สบายดี คิดถึงไทย คิดถึงช่วงเวลาเรียนอะไรงี้เหมือนกันนะ แต่อยู่นี่ได้อะไรมาง่ายดายจริงๆ มีงาน มีเงิน มีเวลาช้อปของที่อยู่ไทยไม่เคยเฉียดไปใกล้ ก็ดี แต่ก็ไม่รู้สิ ยังมีของที่อยากได้แต่ยังไม่ได้เยอะเลย 55555555 ไว้ไปซื้ออะไรจะเอามารีวิวอีกนะ ช่วงนี้เงินช็อต แล้วจะอัพเดทชีวิตเรื่อยๆ ...
อ้ออออออ ! ลืมไปอย่างนึง
ไปดาวน์ทาวน์มาด้วยแหละ ก็สวยดี เพิ่งรู้สึกว่าเห้ย เราอยู่เมืองนอกแล้วว่ะก็ตอนนั้น 555 มีห้องสมุดใหญ่มากกก อยากเข้ามากกกก ได้ไปกินอาหารไทยมาด้วย จานใหญ่โตมาก ก็อร่อยดีสำหรับเรา เสียไปเกือบสามสิบดอลต่อคน แต่ก็คุ้มนะ มันอิ่มมากกกกกก จริงๆ ฮ่าๆ ไว้ไปเที่ยวที่ไหนจะมาเล่าต่อละกัน :)
miss you all,
xoxoxo
aom
